Wróć, synu wróć ... Ojciec czeka

Wróć, człowieku, do swojego Boga.
Nie dasz sobie rady sam.
To nie do Twego sąsiada, do Twego brata,
Ale do Ciebie, do Ciebie woła Pan:
Wróć synu, wróć z daleka,
Wróć, synu wróć, Ojciec czeka.

Wróć, jeszcze czas, nie zwlekaj,
Jak długo jeszcze każesz czekać?

Pustą, samotną drogą,

Z sercem pełnym od win

I ze spuszczoną głową, 

Szedł marnotrawny syn. 

Wróć synu, wróć z daleka, 

Wróć synu, wróć, Ojciec czeka. 

I wychodzi na drogę,

I wygląda stęskniony, 

Czy nie wracasz do domu 

Tyle razy odchodzisz

I powracasz skruszony, 

A On zawsze dla ciebie, 

Ma otwarte Ramiona. 

Pustą, samotną drogą,

Z sercem pełnym od win

I ze spuszczoną głową,

Szedł marnotrawny syn.

Wróć synu, wróć z daleka,

Wróć synu, wróć, Ojciec czeka.

Roztrwoniłeś swą miłość,

Z pustym sercem powracasz,

A On ciebie przygarnia, przebacza. 

I wychodzi naprzeciw Ojca Serce zbolałe:

Wreszcie, synu, wróciłeś, tak czekałem!