Pierwszy człon miło ma związek z miłością, zdolnością do zmiłowania się.
Drugi człon to osierdzie.
Z medycyny: Osierdzie (worek osierdziowy, worek okołosercowy) (łac. saccus pericardiacus) – podwójna błona surowicza workowatego kształtu, obejmująca w postaci dwuściennego worka.
Osierdzie zapewnia sercu ochronę w razie urazu, łączy mostek i przeponę za pomocą włóknistych połączeń, poprzez połączenia ze ścianami tętnic, pozwala zakotwiczyć serce w otaczających tkankach, nie dopuszcza do rozszerzenia serca ponad bezpieczne dla niego granice pod wpływem napływającej krwi.
Osierdzie to – w pewnym uproszczeniu – po prostu serce.
Ten związek z sercem jest też w łacińskim słowie „misericordia”.
Święty Augustyn pisał iż:
„… miłosierdzie (misericordia) od tego wywodzi swą nazwę, że czyni smutnym serce (miserum cor) tego, który współczuje nieszczęściu drugiego”(Św. Augustyn, De moribus Ecclesiae Catholicae, lib. I, 53, PL 32, 1333).
W potocznym rozumieniu miłosierdzie to dobroć, serdeczność, współczucie okazywane komuś czynnie, życzliwość dla kogoś słabego, potrzebującego pomocy, niezdolnego, aby samemu znaleźć wyjście z trudnej sytuacji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz